มาลีเอต

ตามโครงสร้างทางเคมี แบ่งได้เป็น (1) เอสเทอร์พทาเลต (2) เอสเทอร์กรดไดเบสิกอะลิฟาติก (3) เอสเทอร์ฟอสเฟต (4) สารประกอบอีพอกซี (5) พลาสติไซเซอร์แบบโพลีเมอร์ (6) โพลีเอสเตอร์เบนซิน (7) พลาสติไซเซอร์ที่มีคลอรีน (8) เอสเทอร์อัลคิลซัลโฟเนต (9) เอสเทอร์โพลีออล (10) พลาสติไซเซอร์ชนิดอื่น

มาลีเอตเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาเอสเทอริฟิเคชันของกรดมาลิอิกและแอลกอฮอล์ที่เกี่ยวข้อง เช่น ไดเมทิลมาลีเอต ไดเอทิลมาลีเอต ไดบิวทิลมาลีเอต เป็นต้น

ใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาที่มีฤทธิ์เร่งปฏิกิริยาดีและสามารถกำจัดออกจากระบบได้โดยไม่ต้องทำให้เป็นกลางหรือล้างด้วยน้ำ หรือตัวเร่งปฏิกิริยาที่สร้างเฟสที่เป็นเนื้อเดียวกันกับเอสเทอร์ที่อุณหภูมิปฏิกิริยาและตกตะกอนในสถานะของแข็งหลังจากลดอุณหภูมิลง

กรดคาร์บอกซิลิกและแอลกอฮอล์สามารถให้ความร้อนได้เมื่อมีตัวเร่งปฏิกิริยาจำนวนเล็กน้อย (กรดซัลฟิวริกเข้มข้น ไฮโดรเจนคลอไรด์แห้ง เรซินแลกเปลี่ยนไอออนชนิดกรดแก่) เพื่อสร้างเอสเทอร์ ปฏิกิริยานี้เรียกว่าเอสเทอริฟิเคชัน เอสเทอริฟิเคชันเป็นปฏิกิริยาที่กลับคืนได้ และเมื่อถึงจุดสมดุล จะมีสารตั้งต้นและผลิตภัณฑ์จำนวนหนึ่งปรากฏขึ้น

หมู่ฟังก์ชันของมาเลเอตคือ -COO- ซึ่งเกิดขึ้นจากการขาดน้ำของกลุ่มคาร์บอกซิล (-COOH) และกลุ่มไฮดรอกซิล (-OH)

ใช้เป็นโคโมโนเมอร์และโคพอลิเมอร์ของไวนิลอะซิเตท สไตรีน ไวนิลคลอไรด์ อะคริลิกเอสเทอร์ ฯลฯ ในสี เคลือบผิว กาว และสารปรับสภาพเส้นใย มาเลเอตเป็นพลาสติไซเซอร์ภายในประเภทสำคัญ นอกจากนี้ยังใช้เป็นสารตัวกลางในการสังเคราะห์สารอินทรีย์ เช่น ปฏิกิริยาการเติมบิวทาไดอีน ไซโคลเพนทาไดอีน และไดอีนชนิดอื่น

เนื่องจากกรดมาลิกเป็นกรดไดคาร์บอกซิลิก หากแอลกอฮอล์ที่เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาเป็นโมโนล โมเลกุลของกรดมาลิกหนึ่งโมเลกุลจะทำปฏิกิริยากับโมเลกุลของโมโนลสองโมเลกุลเพื่อสร้างโมเลกุลมาลีเอต หลังจากคูณค่าสัมประสิทธิ์ที่สอดคล้องกับปฏิกิริยาเคมีด้วยน้ำหนักโมเลกุลที่เกี่ยวข้องแล้ว อัตราส่วนระหว่างผลิตภัณฑ์ทั้งสามจะเป็นอัตราส่วนของการใช้วัตถุดิบ

พลาสติไซเซอร์ที่คุ้มต้นทุนที่สุด ได้แก่ ไดบิวทิลพทาเลตและไดอคทิลพทาเลต

ไดเมทิลพาทาเลต

คำว่า “เอสเทอร์” อาจนำหน้าด้วยชื่อกรดคาร์บอกซิลิกและแอลกอฮอล์ที่เกี่ยวข้อง คำว่า “แอลกอฮอล์” โดยทั่วไปสามารถละเว้นได้ นั่นคือ “กรดบางชนิด” “เอสเทอร์บางชนิด” แต่เอสเทอร์ของโพลีออลโดยทั่วไปจะใส่ “กรดไว้ข้างหลัง เรียกว่า” แอลกอฮอล์ เอสเทอร์ของกรด”

การให้ความร้อนและการเติมตัวเร่งปฏิกิริยาสามารถเร่งความเร็วของปฏิกิริยาได้เท่านั้น และไม่มีผลต่อองค์ประกอบของวัสดุที่สมดุล เพื่อเพิ่มผลผลิตเอสเทอร์ มักมีการเติมกรดคาร์บอกซิลิกและแอลกอฮอล์มากเกินไป หรือต้องเอาน้ำที่ได้ออกจากส่วนผสมของปฏิกิริยาอย่างต่อเนื่อง หากจุดเดือดของเอสเทอร์ที่ผลิตได้ต่ำมาก เอสเทอร์ก็สามารถถูกนึ่งได้เช่นกัน กล่าวโดยย่อ สมดุลจะถูกทำลายเพื่อปรับปรุงผลผลิตของเอสเทอร์ ตัวอย่างเช่น การผลิตเอทิลอะซิเตทในอุตสาหกรรมคือการใช้กรดอะซิติกมากเกินไป เอทิลอะซิเตทและน้ำอะซีโอโทรปที่เกิดขึ้น (น้ำ 8.6%, เอทิลอะซิเตท 91.4%, จุดเดือดคงที่ 70.45℃) เพื่อนึ่งเพื่อให้สมดุลถูกทำลาย จากนั้นจึงเติมกรดอะซิติกและเอธานอลต่อไป นึ่งเอทิลอะซิเตทและน้ำต่อไป การผลิตอย่างต่อเนื่อง

การไฮโดรไลซิสเอสเทอร์ในสารละลายอัลคาไลเรียกอีกอย่างว่า ปฏิกิริยาสะโปนิฟิเคชัน ซึ่งก็เป็นเพราะว่าเกลือกรดไขมันขั้นสูงที่ได้จากการไฮโดรไลซิสของไขมันด้วยด่างเป็นสาเหตุของสบู่